Geheimerat Detlefsen to’n 1. Oktober 1904

Emil Westphal

Vör rikli föfti, sösti Johren -
dor keem en lütten Jung in unse Stadt,
de weer aparti klook geboren
un eet sick ni un drünk sick ni - he leer sick satt,
begreep dat Alleröbelste
un weer un bleef de Böbelste.

As de nu anfüng to studeeren,
verfehren de geweegtesten Gelehrten sick;
he bruk ehr Weisheit kum to hören,
so wüss he allens haargenau un Flick bi Flick.
Bald promoveer he summa cum
un sett sick achtern Plinium.

Denn schreef he allerhand Slag Böker
un mok sick up de Söcken na Italjen ran,
so wör he jümmers, jümmers klöker,
de ganze Welt all kiek em mit Erstaunen an,
sogar de Grande Nation,
vöran de Herr Napoleon.

Napoleon sä: Ick heff vergeten,
wie de berühmte Cäsar is mit mi verwandt;
doch Detlefsen, du warrst dat weten,
denn du büst jo von Jugend up mit em bekannt."
Un Detlefsen güng na Paris
un mak en Vita Cäsaris.

Nu harr he wull kunnt höger stiegen,
doch he segg: Ne, ick hew dat ganze Utland satt,
dor is mi dat ni noog gediegen,
ick dank un gah torügg in min lütt Heimatstadt;
dor bring ick mit Genuß un Pli
de Jungs de olen Spraken bi.

So wörr he hier bi uns en Lehrer
un nahsten de Direkter vun de hooge School.
He sammel Frünn sick un Verehrer
un güll uns stets as Middelpunkt un Hartenspool.
Dat schall he uns ok ferner sin,
un dorop präpareert wi fin.

Unsī Herr Direkter, de schall lewen,
wil he en grooten Mann un een Gelehrten is,
Wil allens, wat he dahn un schrewen,
för alle Tit un Ewikeit höllt rech un wiss,
wil he all lang dörch Wort un Daht
weer würkli uns geheime Rat,
uns de Geheime Rat. Geheimerat

In: Beilage zu Nr. 224 der Glückstädter Fortuna, Montag den 25. September 1933.